Select your language:   

Deutsch English Romaneste Italiano Français Russian Nederlands Hungarian ISRAEL
       
   
   
   
Informatie
Video
Brieven
Don Demidoff
Europa |Kulturhauptstadt
Internationale |Oecumene
Don Bosco
Click – kinderen
Gebeden van en |doornenpriester
Dagboek van een |doornenpriester
Wijsheid
Bankrekeningen |van de liefde |voor de anderen
Felicitaties
Memento mori
De baziliek te Iacobeni  |Community Church
Internationale raad |van gemeenschappelijke |kerken
De gemeenschap |van de goede |Samaritanen
Technische kasset/ |adressen
Documenten
De hartuitgave
Pers
Contact

 

De kinderen van het huis van God

 

 

Magda Crisan

a.magda@adevarul.kappa.ro

 

                                                                                  

De kinderen gaan, een per een, in de kapel. Ze houden hun adem in als ze naar de iconen kijken. Ze slaan een kruis vóór een witte standbeeld , omcirkeld door kaarsen. ‘Dit is de moeder van Jezus’, zegt een klein meisje. ‘Zij is treurig omdat zij haar zoon verlies’, gaat ze uitleggen. ‘Nu zorgt zij voor ons, van waar ze zit’.

 

De 60 bewoners van Casa Don Bosco zjn kinderen die hun eigen ouders niet wilden hebben. De kleintjes waren of verlaten bij de kapel, of zelf gekomen, omdat ze konden de slaan en de honger thuis niet meer uitstaan. ‘Er waren gevallen waar de moeder, die het huis uit werd gestuurd door de echtgenoot, is bij ons gekomen, met het kind, huilend en zeggend dat ze zou zichzelf vermoorden als wij het kind niet willen nemen’, vertelt de katholieke zelfstaande priester Pater Demidoff, die heeft het kindertehuis in Cincu opgesteld.. ook in Amsterdam had hij gezorgd voor straatkinderen. Een dag, in 1990, heeft hij op een buitenlandse tv uitzender gezien beelden met de kinderen van Gara de Nord, in Roemenië, beelden die werden overal gezien. ‘Pater’, zoals de kinderen hem noeme, is bij Cincu aangekomen in een oude bus van de Post van Amsterdam. Hij is in het dorp gebleven voor de verlaten kinderen. Hij wist toen al dat dit zou zijn missie zijn, omdat hij is zelf een ouderloos kind. Zijn moeder is uit Rusland weggegaan naar Duitsland 61 jaar geleden en is doodgegaan bij de geboorte van haar zoon.

 

Zoals de andere kinderen van Casa Don Bosco, heeft Daniela haar eigen treurig verhaal. Ze werd gebracht bij het kindertehuis in Cincu als zij maar een paar jaar oud was. Na een tijdje werd ze teruggenomen door haar ouders. Twee dagen later werd ze vanuit een auto neergezet vóór het kindertehuis. ‘Een kind gaat nooit vrijwillig weg van zijn moeder’, zegt priester Demidoff. ‘Hij vertrekt omdat hij weggestuurd wordt of omdat hij geslaan wordt als hij terugkomt van het bedelen en het geld is niet genoeg voor het drankje van de ouders’, voegt hij bij. Daniela weet dat hier gaan dingen niet zoals op het straat. De regel, die moet door alle kinderen bij Casa Don Bcosco gevolgd worden, is dat ‘wij liegen niet, bedriegen niet en vechten niet’. Tijdens de vakantie, de kleine bewoners helpen in de tuin, bij de wasserij en in de keuken, helpen de werkers van het kindertehuis bij het schillen van aardappels, bij het opvouwen van de schone kleren. En de resultaten zijn overal zichtbaar: de kamers van de kinderen zijn ontzettend schoon.

 

Net alsof in een familie, worden de kinderen ook gestraft. “De ergste straf voor ons is niet mogen meezingen bij de religieuze dienst in de kapel’, verteld een jongetje. De kleintjes gaan iedere zondag naar Iacobeni, niet ver van Cincu, waar pater Demidoff houdt de religieuze dienst voor de lokalen – meestal rroma mensen – in een verlaten katholieke kerk dat de preister heeft gerenoveerd. De mensen die bij de zondagdienst van Iacobeni komen vertrekken daarna heel onder de indruk. “Drie honderd kinderen zien die zingen in de kerk en samen bidden is een onvergetelijk iets’.

De kleintjes gaan zitten op de stoelen in de kapel en beginnen te zingen: ‘Moeder, vergeet niet de zoon die je in jou armen houdt  …/ vergeet niet het antwoord aan God gegeven…’